Kliknij tutaj --> 🎁 czy można przyjąć komunię świętą bez spowiedzi

1. W wykładni trzeciego przykazania kościelnego („Przynajmniej raz w roku, w okresie wielkanocnym, przyjąć Komunię Świętą”) Konferencja Episkopatu Polski ustaliła (1985 r.), że okres, w którym obowiązuje to przykazanie obejmuje czas od Środy Popielcowej do Niedzieli Trójcy Świętej. Przygotowując się do Komunii Świętej, należy jednak pamiętać, żeby nie przedobrzyć. Ma to być w głównej mierze przeżycie duchowe, więc nadmiernie ozdobny strój, który będzie zwracał uwagę wszystkich, raczej nie sprawdzi się najlepiej. Warto postawić na skromną elegancję oraz wygodne, a zarazem szykowne stroje. Medalik. Opuściłem niedzielną mszę. Muszę od razu iść do spowiedzi? Ks. Michał Lubowicki - 03.09.17. Bonus: odpowiadamy także na często pojawiające się pytanie, czy każda wieczorna msza sobotnia „zalicza” się za niedzielną? W każdą niedzielę na mszy świętej słyszymy, że „ z całym Kościołem uroczyście obchodzimy pierwszy TAJEMNICE ŚWIATŁA. (odmawia się w czwartki). Rozważanie tajemnic światła przybliża nam momenty o szczególnej wadze z publicznego życia Jezusa. Przypomina słowa i czyny Chrystusa, które sprawiały, iż ustępowała ciemność tego świata, zastępowana Światłem. 1. Chrzest Pana Jezusa w Jordanie (Mt 3, 13-17) Chrzest Jezusa. Czy spowiedź przed kapłanem jest potrzebna? 5 lat temu 9 min czytania. Duchowni kościoła rzymsko-katolickiego pouczają swoich wiernych, ażeby się oni ze swoich grzechów wyspowiadali przed kapłanem, a ci kapłani odpuszczają im grzechy. Nauczają także: „A co jest rozwiązane tu na ziemi, to jest rozwiązane i w niebie”. Site De Rencontre Rock N Roll. Stawiając takie pytanie można przyjąć, że jeśli Kościół staje w obronie instytucji małżeństwa, to również można założyć, że cywilny rozwód może być powodem do niedopuszczenia do przyjmowania komunii świętej przez się jednak odpowiedzieć na to pytanie na podstawie przykładów, a nie przypuszczeń. Rozwód cywilny a Komunia Święta Z pewnością rozwód, a przez to trwałe rozstanie małżonków, nie jest sytuacją pozytywną. Zwłaszcza kiedy bierzemy pod uwagę przyczyny ich rozstania (zdrada, przemoc). Jednak inne ma się podejście do rozwodu z powodu zdrady, a jeszcze inne do rozejścia się małżonków z przyczyny przemocy podstawie tych dwóch przyczyn sąd cywilny może orzec rozwód. Jedna ze stron może w tych sytuacja być uznana za stronę niewinną za rozpad małżeństwa. Strona niewinna będzie cywilnie rozwodnikiem, jednak nie będzie to powodować konsekwencji w postaci niedopuszczenia do Sakramentu jest więc w przypadku strony, która spowodowała rozpad małżeństwa? Wiadomym jest, że strona winna dopuszczając się agresji czy zdrady postąpiła źle, ale ma ona szanse zaprzestać negatywnym czynom i dzięki temu może przyjmować komunię świętą, nawet jeśli małżonkowie są po rozwodzie i nie powrócili do którzy jednak zawarli (po rozpadzie swojego małżeństwa) nowy związek formalny czy też nieformalny, wyzbyli się prawa do przyjmowania komunii się jednak coraz częściej sytuacje, gdy osoby pozostają ze sobą w cywilnym kontrakcie, a mimo to przyjmują komunię świętą i jest to zgodne z prawem. Jest to spowodowane faktem, iż jest na to prawne, kościelne przyzwolenie, które posiada konkretne warunki do spełnienia. Jest to na przykład kwestia pożycia intymnego, która jest związana z podjęciem wspólnego życia, ale nierozumianego na sposób małżeński. Podsumowując, nie należy rozumieć rozwodu cywilnego jako jedynego powodu niedopuszczenia do komunii świętej, ponieważ to rozwiązanie nie jest zapisane w prawie. Rinaldo Falsini LITURGIAOdpowiedzi na trudne pytania Tytuł oryginału: La Liturgia. Risposta alle domande più provocatorie Tłumaczenie: Beata Nuzzo © Copyright by Edizioni San Paolo 1998 © Copyright for the Polish edition by Wydawnictwo "M", Kraków 2002 Imprimatur Kuria Metropolitalna w Krakowie + Jan Szkodoń, Vic. Gen. Ks. Jan Dyduch, Kanclerz Ks. dr Stanisław Szczepaniec, Cenzor L. 35/2002, Kraków, dnia 11 stycznia 2002 r. ISBN 83-7221-294-5 Wydawnictwo "M" ul. Zamkowa 4/4, 30-301 Kraków tel./fax (012) 269-34-62, 269-32-74, 269-32-77 e-mail: wydm@ Druk: Pracownia AA, pl. Na Groblach 5, Kraków Czy można przystępować do Komunii św., nie spowiadając się? Niektórzy księża namawiają do przystępowania do Komunii św., nawet jeśli nie przystąpiło się do sakramentu pokuty, inni tego zabraniają. Czyż jednak Jezus nie powiedział: "Bierzcie i jedzcie wszyscy"? Przysłowie, które mówi, że "myli się również i ksiądz na ambonie", może być z powodzeniem zastosowane do sytuacji, którą opisuje nasz Czytelnik. Niektórzy kapłani, przed rozpoczęciem udzielania Komunii, mówią: "Osoby, które w ubiegłym tygodniu nie były do spowiedzi, proszone są o nieprzystępowanie do Komunii". Inni natomiast usilnie "zachęcają" do przystępowania do Komunii również i osoby "znane ze swych bluźnierstw, które pokazują się w kościele tylko z okazji jakichś uroczystości". Tak więc mamy tu do czynienia z dwoma skrajnymi postawami, pozostającymi z sobą w absolutnej sprzeczności. • • • • • • Grzech ciężki Prawdziwym problemem nie jest "po spowiedzi" czy "bez spowiedzi", ale to, kiedy jest konieczne, a kiedy jedynie stosowne i użyteczne przystępowanie do sakramentu pokuty. Odpowiedź na to udzielona została po raz pierwszy przez Sobór Trydencki, a następnie przez Kodeks Prawa Kanonicznego w 1983 r. oraz przez Katechizm Kościoła Katolickiego w 1992 r., które to dostarczyły dodatkowych wyjaśnień w tej kwestii. "Kto ma świadomość grzechu ciężkiego, nie powinien bez sakramentalnej spowiedzi przyjmować Komunii świętej", czytamy w Kodeksie (Kan. 916) oraz w Katechizmie ( Jest to norma nie tylko o charakterze prawnym, ale i teologicznym, wyraża ona bowiem zalecenie św. Pawła co do badania własnego sumienia "przed przystąpieniem do Stołu Pańskiego" oraz jest zgodna z antycznym zwyczajem spowiedzi kanonicznej grzeszników "wyznających swe winy", którzy zostawali rozgrzeszeni przez dopuszczenie ich do Komunii wielkanocnej. Wspólne uczestniczenie w uczcie eucharystycznej jest najbardziej ewidentnym znakiem wspólnoty z Bogiem i Kościołem. Ten, kto złamał przymierze z Bogiem, musi poddać się procedurze pokuty, a nie ograniczać się do zwykłego aktu skruchy. Istnieją jednak szczególne sytuacje, kiedy to zezwala się wiernym na przystępowanie do Komunii św., nie wymagając od nich uprzedniej spowiedzi. Jest tak na przykład kiedy wierny, mimo iż ma świadomość, że jego sumienie obciążone jest grzechem ciężkim, pragnie "z poważnego powodu przystąpić do Komunii, a nie ma do dyspozycji spowiednika" (Katechizm, n. 1457); może on wówczas bez obaw uczestniczyć we Mszy i Komunii św. "Poważny powód" interpretowany jest w sposób szeroki, podobnie jak obecność spowiednika, których powinno być przynajmniej dwóch, tak aby dać penitentowi możliwość wyboru. Wymagana jest natomiast bezwarunkowo postawa skruchy czy lepiej "nawrócenia serca", jakie pochodzi z miłości Boga: to ono właśnie daje przebaczenie grzechów śmiertelnych, z których w przyszłości trzeba będzie się wyspowiadać. Tak więc jedynie w wypadku grzechu ciężkiego który nie jest czymś codziennym, będąc "obrazą, która łamie przyjaźń z Bogiem" wierny, pragnący przystąpić do Komunii św., musi odbyć najpierw sakramentalną spowiedź. Jednak również i w tym przypadku przewidziany jest wyjątek od reguły, ponieważ Eucharystia posiada zdolność odpuszczania nawet i ciężkich grzechów, będąc sakramentem ofiary krzyżowej, poprzez którą Chrystus pojednał z Bogiem ludzkość. Oczyszczająca wartość Eucharystii stanowi jeden z najlepiej poświadczonych przez tradycję liturgiczną, patrystyczną i teologiczną elementów wiary, potwierdzony również przez Sobór Trydencki. • • • • • • Rozmaite formy pokutne Dla odpuszczenia grzechów powszednich czy codziennych nie jest natomiast niezbędny sakrament pojednania, chociaż jest on jak najbardziej dopuszczalny, pożyteczny oraz wskazany na drodze doskonalenia się w cnotach ewangelicznych. Dla odpuszczenia tej kategorii grzechów, oprócz spowiedzi, przewidziane są jednak również i inne formy wyrażenia skruchy, szeroko rozpowszechnione w antycznej tradycji, tak obrządku wschodniego jak i zachodniego, które jednak, w okresie potrydenckim, z powodu nabrania zdecydowanej przewagi przez "spowiedź sakramentalną", zaczęły zanikać. Dlatego też zarówno nowe Obrzędy pokuty jak i Instrukcja w sprawie kultu eucharystycznego z 1967 r. zalecają korzystanie z rozmaitych form pokuty. Wspomniana Instrukcja (n. 33) zaleca: "Należy proponować wiernym Eucharystię również jako antidotum uwalniające nas od codziennych win i zabezpieczające nas od grzechu śmiertelnego oraz wskazywać im dogodne sposoby korzystania z pokutnych części Mszy św.". Przypomnimy tu trzy z nich: głoszenie słowa Bożego, Ojcze nasz oraz akt pokuty podczas Mszy św. • • • • • • Celem jest nawrócenie Akt pokuty uważany jest za najważniejszy spośród tych trzech aktów, gdyż dokonywany jest przez kapłana wraz z całym zgromadzeniem wiernych oraz istnieje we wszystkich liturgiach wschodnich i zachodnich. W aktualnym obrządku rzymskim zawiera on: wezwanie kapłana do żalu za grzechy, skierowane do całego zgromadzenia wiernych, chwilę przeznaczoną na indywidualny rachunek sumienia, "spowiedź powszechną" czy modlitwę błagalną, modlitwę kapłana udzielającą absolucji. Nie jest to tylko krótki, standardowy moment, ale znacząca, choć krótka, droga ku nawróceniu, akt skonstruowany na schemacie sakramentu, który wzywa do odpowiedzialności zarówno każdego z osobna, jak i całą wspólnotę, zdolny więc nie tylko do odpuszczenia grzechów powszednich, ale również do pełnienia akcji edukacyjnej, podkreślając eklezjalny wymiar grzechu oraz pojednania. Dlatego też niektórzy teolodzy oraz duszpasterze postulują jego waloryzację sakramentalną także i w odniesieniu do grzechów ciężkich, oczywiście w wypadku zaistnienia nadzwyczajnych okoliczności, określonych przez władze kościelne. Również i głoszenie słowa Bożego uznane zostało przez całą tradycję Kościoła za element oczyszczający, a co więcej za usuwający grzechy. Świadectwem tego są słowa kapłana, jakie wygłasza on po odczytaniu Ewangelii: "Niech słowa Ewangelii zgładzą nasze grzechy" (w wersji łacińskiej używany jest wręcz termin delicta, czyli przestępstwa!). Słuchanie, udzielanie odpowiedzi, dialog z Bogiem, który przemawia, jest wyrazem autentycznego z Nim pojednania. Jego słowo jest skuteczne. Ojcze nasz uznawane było zawsze za modlitwę o odpuszczenie grzechów. Prośba "i odpuść nam nasze winy ("grzechy" w wersji podanej przez ewangelistę Łukasza), jako i my odpuszczamy naszym winowajcom", stanowi prośbę o przebaczenie i zaangażowanie się w pojednanie z braćmi. Na zakończenie pragnę podkreślić, że najważniejsze nie jest kładzenie nacisku na spowiedź sakramentalną, lecz na nawrócenie serca, w przeciwnym wypadku istnieje bowiem ryzyko, iż spowiedź pozostanie pustym rytuałem, mechanicznym i pozbawionym swego znaczenia, będzie ona namiastką nawrócenia. opr. mg/mg Copyright © by Wydawnictwo "m" Czy można przyjąć Komunię Świętą nie będąc w stanie łaski uświęcającej, przy założeniu, że dokona się spowiedzi przy najbliższej możliwej okazji? Podstawowa zasada jest jasna: Do Komunii świętej przystępujemy w stanie łaski uświęcającej, czyli bez świadomości grzechu ciężkiego. Czy jednak możliwy jest wyjątek? Obowiązuje i zawsze będzie miała moc prawną w Kościele norma, jaką Sobór Trydencki skonkretyzował surowe napomnienie apostoła Pawła, potwierdzając, że w celu godnego przyjęcia Eucharystii "ci, którzy są świadomi ciężkiego grzechu, jakkolwiek sądziliby, że za niego żałują, o ile mogą mieć spowiednika powinni najpierw odbyć sakramentalną spowiedź" (Ecclesia de Eucharistia, 36). Kanon 916 Kodeksu Prawa Kanonicznego dopuszcza możliwość pewnej dyspensy: wymaga istnienia poważnej racji - i braku możliwości wyspowiadania się. W takim przypadku można przystąpić do Komunii świętej, o ile wzbudzi się akt żalu doskonałego wraz z zamiarem jak najszybszego wyspowiadania się. Czyli: musi być poważna racja: niebezpieczeństwo śmierci bądź zniesławienia w przypadku, gdyby ktoś nie przystąpił do Komunii świętej - dotyczy to również sytuacji kapłana, który musi odprawić Mszę świętą; nie ma sposobności przystąpienia do Sakramentu Pokuty i Pojednania - brak jest kapłana, który mógłby udzielić tego sakramentu, bądź nie posługujemy się językiem, którym mówi dany kapłan; nie dotyczy zaś to osób, które mogłyby przystąpić do spowiedzi, ale nie uzyskałyby rozgrzeszenia z powodu trwania w grzechu; należy wzbudzić akt żalu doskonałego, czyli wynikającego z faktu obrażenia Pana Boga grzechami, a nie zależnego jedynie od kary za grzechy lub od społecznego odbioru braku przystąpienia do Komunii świętej; musi być zamiar jak najszybszego przystąpienia do spowiedzi świętej. Oczywiście, sytuacja ta nie dotyczy osób ekskomunikowanych czy trwających z uporem w jawnym grzechu ciężkim, które nie mogą przystępować do Komunii świętej - osoby te nie spełniają warunków aktu żalu doskonałego i zamiaru spowiedzi. Zwracam uwagę na poważną rację - nie może to być tylko chęć przystąpienia do Komunii świętej, czy też obecność na Mszy świętej, w czasie której przecież zdarzają się osoby nie przystępujące do Komunii świętej. Czy można iść do komunii bez spowiedzi? Można. Przepisy kanoniczne nie nakładają na wiernych obowiązku spowiedzi przed każdą przyjmowaną komunią świętą. Nie ma nakazu, zatem w praktyce Kościół pozostawia tę decyzję naszemu bowiem z obowiązującymi prawem: „Kto ma świadomość grzechu ciężkiego, nie powinien bez sakramentalnej spowiedzi odprawiać Mszy świętej ani przyjmować Komunii świętej, chyba że istnieje poważna racja i nie ma sposobności wyspowiadania się.” (Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 916; por. Katechizm Kościoła Katolickiego 1457).Grzechem ciężkim (śmiertelnym) nazywa się poważne wykroczenie przeciw prawu Bożemu; jest to grzech, który spełnia trzy warunki wymienione przez papieża Jana Pawła II w Adhortacji Apostolskiej Reconciliatio et Paenitentia, czyli:1) dotyczy materii poważnej (za materię poważną/ciężką uznaje się wykroczenie przeciwko jednemu z 10 przykazań. Grzechem ciężkim będzie zatem kradzież, zdrada małżeńska, brak szacunku wobec rodziców, zabójstwo itd.)2) został popełniony z pełną świadomością (osoba popełniająca grzech ciężki wiedziała, że to co robi, jest grzechem)3) został popełniony z całkowitą zgodą (popełnienie grzechu ciężkiego wiąże się z osobistym wyborem i brakiem przymusu z zewnątrz).Jeżeli wierny podejrzewa zatem, że popełnił grzech ciężki, powinien najpierw przystąpić do sakramentu pokuty i pojednania, i dopiero po nim przyjąć tym miejscu należy przypomnieć, że osoba obarczona grzechem ciężkim, przystępując do komunii świętej bez spowiedzi, popełnia świętokradztwo, czyli kolejny grzech ciężki: „Świętokradztwo polega na profanowaniu lub niegodnym traktowaniu sakramentów i innych czynności liturgicznych, jak również osób, rzeczy i miejsc poświęconych Bogu. Świętokradztwo jest grzechem ciężkim, zwłaszcza jeżeli jest popełnione przeciw Eucharystii, ponieważ w tym sakramencie jest obecne w sposób substancjalny Ciało samego Chrystusa.” (Katechizm Kościoła Katolickiego, 2120). Pandemia koronawirusa sprawiła, że z wielu rzeczy musieliśmy zrezygnować. Zasadę ograniczenia liczby osób wprowadzono również w kościołach. Jak więc w dobie pandemii się wyspowiadać, jeśli nie chcemy narażać się na zakażenie? Podpowiadamy! "Zatrzymanie" koronawirusa Aby wirus nie miał tak dużych możliwości rozprzestrzeniania się, zamknięto wiele miejsc rozrywki lub wprowadzono obostrzenia dotyczące limitu liczby osób, jakie mogą jednocześnie przebywać w jednym miejscu. Kościoły również musiały wprowadzić ograniczenia w liczbie wiernych przebywających w kaplicach. Biskup Polski wprowadził również dyspensę od niedzielnych mszy świętych. Jeśli ktoś boi się zarażenia koronawirusem, może w nich nie uczestniczyć i nie będzie miał grzechu. Co jednak ze spowiedzią? Czy można wyspowiadać się bez księdza? Można, a Kodeks Prawa Kanonicznego podpowiada jak to zrobić. Spowiedź bez wizyty w kościele W Kodeksie Prawa Kanonicznego zapisano, że „Indywidualna i integralna spowiedź oraz rozgrzeszenie stanowią jedyny zwyczajny sposób, przez który wierny, świadomy grzechu ciężkiego, dostępuje pojednania z Bogiem i Kościołem. Jedynie niemożliwość fizyczna lub moralna zwalnia od takiej spowiedzi. W takim wypadku pojednanie może się dokonać również innymi sposobami” (kan. 960)-czytamy. W związku z tym stan epidemii, jaki został wprowadzony, możemy uznać za niemożność zastosowania tradycyjnej formy spowiedzi. Żal doskonały Katechizm Kościoła Katolickiego mówi, że pojednać możemy się z Bogiem również poprzez wzbudzenie akty żalu doskonałego. Według niego żal doskonały to taki, który "wypływa z miłości do Boga miłowanego nade wszystko" i który jest nazywany również "żalem z miłości". Według Katechizmu taki żal odpuszcza grzechy powszechne, a także przynosi przebaczenie grzechów śmiertelnych, przy założeniu, że przystąpi się do spowiedzi od razu, gdy będzie to możliwe. Warunki konieczne do spełnienia Jeśli więc ktoś z nas boi się pójść do spowiedzi tradycyjnej, może otrzymać łaskę przebaczenia grzechów. Należy jednak spełnić dwa warunki, które są konieczne do otrzymania przebaczenia grzechów, czyli: - żal doskonały, - postanowienie przystąpienia do spowiedzi w jak najszybszym czasie. Jeśli pokutnik przystąpi do aktu żalu doskonałego, poprzez wykonanie rachunku sumienia i postanowienia poprawy, wtedy będzie on mógł wejść w stan łaski uświęcającej, która pozwoli mu przyjąć Komunie Świętą w formie sakramentalnej lub duchowej.

czy można przyjąć komunię świętą bez spowiedzi